حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

?ایام سوگواری نبی اکرم صلی الله علیه و آله و امام حسن مجتبی علیه السلام وامام رضا علیه السلام تسلیت باد.

از امور راهگشا برای جلب نظر خاصه امام معصوم علیه السلام این است که در شب شهادت تا غروب روز شهادت آن حضرت از جانب همه انبیا و اولیای الهی صد مرتبه سوره حمد تلاوت کنید و هدیه به آن امام کنید.

در شب و روز 28 صفر شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و امام حسن مجتبی (ع) و 29 صفر شهادت امام رئوف حضرت رضا علیه السلام از کاروان و قافله خوبان و تشنگان ولایت جا نمانی

بسم الله الرحمن الرحیم ‌‌‌‌

بأبي أنت و أمي و نفسي و أهلي و مالي و أسرتي یا أباالزهراء یا رسول الله

شب رحلت پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله و شب یتیمی جهان اسلام است

امشب همه ی جهان اسلام عزادار و در واقع مصیبت دیده اند

از همه بیشتر ، بر تنها یادگارش زهرای مرضیه سلام الله علیها سخت بود

چون یک اُنس عجیبی بین پیغمبر صلی الله علیه و آله و فاطمه ی زهرا سلام الله علیها بود. فاطمه ی زهرا پنج سال داشت که مادرش را از دست داد

فاطمه برای پیغمبر هم دختری کرد و هم مادری. پیامبر اکرم خطاب به فاطمه می فرمود:اُم ابیها؛ تو مادر من هستی

فاطمه زهرا(س) با دیدن حال پیغمبر خیلی بی تابی می کرد گریه می کرد.

دختر علاقه عجیبی به پدر داره
بخصوص فاطمه زهرا(س) که از پنج سالگی مادرش رو از داده و همه زندگیش پیغمبره

اما اون لحظه ای که خیلی ناآرامی می کرد پیغمبر فاطمه(س) رو صدا کرد

دخترم بیا…

یه چیزی در گوش فاطمه(س) گفت، دیدند حال فاطمه زهرا(س) تغییر کرد… گریه اش تمام شد… چهره خوشحال

بعدا که سوال کردند… فرمود پدرم به من گفت؛ اولین کسی که از اهل بیت من به من ملحق میشه تویی دخترم…

پدرم حرف سفر می زند ای وای دلم
حرف از داغ پسر می زند ای وای دلم

یک نفر آمده در می زند ای وای دلم… خوب گوش بده… یک جوانی آمده در می زنه…

این جوان کیست که از دیدن رویش در دل
غصه داخل شده و خنده زلب شد زائل

نمیدونی بابام مریضِِ، تو بستر افتاده، اجازه نمیده کسی بیاد عیادتش

رفت دوباره در زد، برا بار دوم بی بی همون جواب رو بهش دادن

بار سوم که در زد،پیغبر فرمود: دخترم،کیه داره در میزنه؟ گفت:بابا نمیدونم، یه مرد عربیِ،میخواد شما رو ببینه

تا این حرف رو زد، پیغمبر صدا زد: دخترم بخدا، برادرم عزرائیلِ

پیغمبر میخواد به فاطمه اش بگه: ببین،عزرائیلم میخواد بیاد داخل باید از تو اجازه بگیره

اما من یه عده رو سراغ دارم اجازه که نگرفتن که هیچ تازه هیزم آوردن، اول در خونه رو آتیش زدن، هی داد میزدن میگفتن:علی بیا علی بیا بیرون

امشب از یک طرف باید برا امام حسن گریه کنیم، اما بیشترش رو باید برا غربت علی گریه کرد، از امشب به بعد دیگه امیرالمؤمنین تنها میشه، از امشب به بعد دیگه کسی جواب سلامش رو هم نمیده،همه منتظر بودن پیغمبر بره،تلافی کنند

بعد از پیغمبر هر کسی هر چه شنیده
باید بداند روضه از یک در شروع شد

امام حسن در عالم رؤیا به عبدالزهرا فرمود: چرا روضه ی مارو نمیخونی؟

عرضه داشت،آقا! من بارها روضه ی شمارو خوندم،مگه روضه ی شما تشت طلا و پاره های جگر شما نیست؟

فرمود: نه عبدالزهرا روضه ی ما اون روزی است که تو کوچه ها دستم تو دست مادر، از کوچه ها رد میشدیم

کوچه ی تنگ و دلی سنگ و….

با صد امید حامی مادر شدم ولی
سیلی زنی امید مرا نا امید کرد

بزار اینجوری برات بگم که دادت بلند شه

غریب اون کسی نیست که زائر نداره

غریب اون کسی نیست که حرم نداره

غریب به کسی میگن جلو چشمشش مادرش رو بزنن ، اما چون سن و سالی نداره نمیتونه کاری بکنه ، آخ مادر …

یه وقت بی بی زینب سلام الله علیها وارد شد دید پاره های جگر حسنش بالا اومده

روضه من همین یه جمله ست

اینقدر به سر و صورت زد ، یه وقت دید حسن سرش رو بالا آورد ، لبها خونیِ ، یه نگاه کرد صدا زد : زینب دیگه راحت شدم …

دیگه چشمم به اون کسی که جلو راهِ مادرمُ گرفت نمی افته …

کربلا وقتی ابی عبدالله نامۀ امام حسن رو باز کرد دید نوشته ، حسین جان! من کربلا نیستم کمکت کنم ، بذار قاسم عوض من بره میدون ، چقدر حساس بود نسبت به حسین

میخوام دلت رو ببرم کربلا ، بعد کوچه ، امام حسن این ذکر رو می گفت:

الهی بشکنه دستِ مغیره
میونِ کوچه ها بی مادرم کرد

این همیشه ورد زبون همۀ بچه های حضرت زهرا هم بود

اما تا رسیدن کربلا این نوحه رو یه نفر عوض کرد ، اونم یه خانمی بود ، هی می گفت:

الهی حرمله دستت قلم شه
کبوتر بچمو از من گرفتی

حسین….

حسین…

مولای غریب ما
امشب
در بین الحرمين بقیع
گهی در عزای جدش رسول الله “ص “
می گرید و
گه بر غربت عمویش حسن ” ع “

اجرک الله یا صاحب الزمان

ممنون که حوصله به خرج دادید و تحمل کردید
اشک چشماتونو حال دلتون تقدیم به غریب زمان مهدی عج یوسف زهرا و شهدای پاک و عزیزمون
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

السلام علی امیر الکربات و قتیل العبرات  

1-این زیارتنامه  همچون سایر زیارت نامه ها با سلام آغاز می شود و مخاطب این سلام با اوصاف و القابی یاد می شود که هر کدام بعدی از ابعاد شخصیت سید الشهدا (ع)را نشان می دهد و پس از عرض سلام ،زائر شهادت می دهد آن امام شهید ،ولی خدا و …است تا با این گواهی عمق ایمان ،زائررا  نشان دهد و این اعتقادات را در جان او بنشاند .

2-بیان ویژگی های امام حسین (ع):

 ایشان از سعادت ویژه ای که عنایت الهی است برخوردار اند ،او و اولادش نیز از هر آلو دگی پاک هستند .

3-فلسفه قیام عاشورا :

هدف از قیام امام حسین (ع)در این زیارتنامه نجات و بیداری امت از جهل و غفلت است، که گاهی این بیداری خون می طلبد ،امام نیز خون پاک خود را نثار این راه می کند .

4- شناخت چهره مخالفان :

در این فراز ویژگی دشمن امام حسین بیان می شود که این ویژگی ها عبارت اند از

-فریب خوردگان دنیا

-فروختن آخرت به بهای ناچیز دنیا

-هوا پرستی

-به خشم آوردن خدا و پیامبر (ص)و امام (ع)

-پی روی از منافقان و تفرقه افکنان و گناهکاران

5-جهاد تا شهادت :

جهاد درراه خدا همراه با صبر بر ادای تکلیف و اخلاص در مبارزه و ادامه جهاد تا مرز شهادت است و حتی پس از شهادت یعنی اسارت آزادی بخش آل الله ،تضمین کننده ی دین و خنثی کننده ی توطئه ی امویان بود .

6-لعن و تبری از دشمنان :

درخواست لعن زائر برای دشمنان اهل بیت (س) اورا در دشمنی با دشمن خدا ثابت قدم می کند .

7-حیات سعادتمندانه :امام حسین به عنوان کسی یاد می شود که زندگی اش سعادتمندانه  و مرگش ستوده و خداپسندانه بوده است و خدا هم وعده عزت و حیات ابدی به کشتگان راه خدا و هم وعده نابودی به مستکبران می دهد .و زائر با بیان شهادت خود براین فراز بر حتمی بودن وعده های الهی تاکید می کند .

8-بیزاری از اهل ظلم :

زائر در این فراز با شهادت بر دوستی با دوستان اهل بیت (س)و دشمن با دشمنان ایشان آمادگی بذل جان خود و پدر و مادر عزیزانش را در آنها فراهم می کند .

9 تاکید بر دودمان پاک آنها

او کیست که خدا سلامش می رساند؟ 
او کیست که وفاتش تولد ((عام الحزن)) است در قلب رسول(ص)؟ 
او کیست که هجای نامش رمز بارش چشمان پیامبر(ص) است؟ 
او خدیجه است همان که دل برد از حبیب خدا. همان که وقتی نامش به میان می آمد پیامبر می فرمود: ((خدیجه! کجا دیگر مانند خدیجه پیدا می شود؟))[1] 
بعد از خدیجه ((آه)) میهمانِ دل رسول الله است. 


ای بانویی که زنده شد عصمت زنام تو 
پیک خداست حامل عرض سلام تو
ای آفتاب لم یزلی همنشین تان
ای کوثر بهشت نبی هم کلام تو
پیراهن رسول کفن شد که گل کند
تا روز حشر عطر نبی در مشام تو
سال عزاست چون تو به پرواز میرسی
ای مطلع غم همه حسن ختام تو
تا بر فراز ماذنه ها نام مصطفی است
ثبت است بر جریده عالم دوام تو 
جواد هاشمی 

امام(عليه السلام) در اين کلام حکمت آميز به اهميت سکوت و کم گويى اشاره  کرده  مى فرمايد: «هنگامى که عقل کامل گردد سخن کم مى شود»; (إِذَا تَمَّ  الْعَقْلُ  نَقَصَ الْکَلاَمُ).

رابطه کمال و تمام عقل با کم سخن گفتن از اينجا روشن مى شود که اولاً ريشه  مفهوم  عقل، منع و جلوگيرى است و زانوبند شتر را از اين جهت «عقال» مى گويند که او  را از  حرکت باز مى دارد و از آنجا که سخنان سنجيده، کم است و سخنان نسنجيده،  بسيار، عقل  به انسان مى گويد: بيشتر بينديش و کمتر بگو.

ثانياً مطالبى که گفتن آن ضرورت دارد نسبت به فضول کلام و سخنان زيادى  بسيار کمتر  است، از اين رو افراد عاقل غالباً خاموش اند و به موقع سخن مى گويند.

ثالثاً انسان عاقل مى داند که بيشترين و مهم ترين گناهان با زبان انجام  مى شود بدين  سبب براى محفوظ ماندن از عواقب زيان بار گناه سعى مى کند کمتر سخن بگويد;  ولى  متاسفانه افرادى را مى بينيم که دم از ايمان مى زنند و گويى سخنان خود را  جزء اعمال  خود به حساب نمى آورند; در مجالس از آغاز تا پايان از سخنان لغو و بيهوده  يا سخنانى  که آميخته با غيبت، اهانت و تهمت باشد ابا ندارند. انسان عاقل هرگز خود را  گرفتار  عواقب سوء پرگويى نمى کند.

رابعاً گفتار زياد، نيروها و انرژى هاى ذخيره انسان را بر باد مى دهد و وقت  عزيز او  را تلف مى کند و موجب دشمنى ها و عداوت ها مى شود، بنابراين عقل و شرع به  ما فرمان  مى دهد که کم بگوئيد و گزيده بگوئيد.

در حديثى از همان حضرت در غررالحکم مى خوانيم: «إيّاکَ وَفُضُولَ الْکَلامِ   فَإنَّهُ يُظْهِرُ مِنْ عُيُوبِکَ ما بَطَنَ وَيُحَرِّکُ عَلَيْکَ مِنْ  أعْدائِکَ  ما سَکَنَ; از زياده گويى بپرهيز که عيب هاى نهانى تو را ظاهر مى سازد و  کينه هاى  آرام گرفته دشمنانت را بر ضد تو تحريک مى کند».(1)

در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «إنَّ الرَّجُلَ  لَيَتَحَدَّثُ بِالْحَديثِ ما يُريدُ بِهِ سُوءًا إلاّ لِيُضْحِکَ بِهِ  الْقَوْمُ  يَهْوى بِهِ أبْعَدَ مِنَ السَّماءِ; انسان گاهى سخنى مى گويد که قصد بدى  ندارد جز  اين که مى خواهد مردم را بخنداند و به سبب آن (از مقام خود) سقوط مى کند  بيش از  فاصله زمين و آسمان».(2)

احاديث اسلامى درباره سکوت و کم سخن گفتن و پرهيز از خطرات زبان بسيار زياد  است که  در اين مختصر نمى گنجد. اين سخن را با حديث ديگرى از پيغمبر اکرم پايان  مى دهيم که  فرمود: «مِنْ حُسْنِ إِسْلاَمِ الْمَرْءِ تَرْکُهُ مَا لاَ يَعْنِيهِ; از  نشانه هاى  خوبى اسلام انسان سخن نگفتن درباره امورى است که به او ارتباطى ندارد.(3)

(1). غررالحکم، طبق نقل ميزان الحکمه، ح 11849 «باب النهى عن کثرة الکلام».

(2). ميزان الحکمه، همان باب.

(3). بحارالانوار، ج 1، ص 216، ح 28.

​

?آقای روحانی گفتند : در حکومت پیامبر ص هم افراد میگفتند این حرفی که پیامبر فرمود از خودش بود یا از خدا بود ، اگر از خود پیامبر بود به او نقد میکردند ، پس نقد آزاد بود ! 

? اینکه نقد در حکومت اسلامی آزاد بوده است ، کاملا درست است و حتی در نهج البلاغه هم آمده است که حضرت امیر ع نقد بر عملکرد حاکم را مطالبه میکردند (و لا تظنوا بی استثقالا فی حق قیل لی) و کاش آقای رییس جمهور به همین خطبه بسنده میکردند، اما این شاهدی که آوردند برای نقد حاکم ، شاهد غلطی است…

?یک عرب بادیه نشینی جسارت کرده است که حرفهای خودت را با حرفهای خداوند قاطی نکن ، حرف خودت قابل نقد است ، حرف خدا خیر ! 

خب این واضح است که از کم سوادی و بی ادبی آن عرب ناشی میشود مثل خیلی جسارت هایی که به پیامبر میکردند و حضرت هم با کمال ادب با این افراد رفتار میکردند، این دلیل نمیشود که این جسارت را ما هم میتوانیم بکنیم! 

?بله از پیامبر میشد سوال کرد ، هم در مورد آیات قرآن و هم در مورد کلام خودش ، اما اینکه بگوییم حرف خود پیامبر حجت نیست و فقط وحی حجت است ، این جسارت است به کلام خود خدا  "ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی” …

?بنابراین اصل نقد به کمی و کاستی های حکومت اسلامی در زمان معصوم درست است ، اما این مثال و نتیجه گیری از آن ، اشاره دارد که حرفهای ائمه از حرفهای خدا جداست و این خلاف قرآن و خلاف روایات متواتره و خلاف عقاید شیعه است.