حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

نامه ای می نویسم به تو و میگذارم در معتبرترین صندوق پست (قلبم) و خوب می دانم که تو نامه ام را می خوانی

می نویسم نامه ای به مولایمان

از:دل کوچک من

به:بزرگی آقا امام زمان(عج)

سلام امام من مولای من سرور من و ای که جانم به فدایت

مولای من من شما راندیده ام ولی میشناسمتان                            

                              شما مرا دیده اید و میشناسیدم.

شاید اکنون به من نزدیک باشی آن قدر نزدیک که بدانی چه چیزی برایت می نویسم و یا تا من فرسنگ ها فاصله داشته باشی اما می دانم این فاصله ها هرچند هم زیاد باشند نخواهند توانست مانعی شوند تا صدایم را نشنوی و به های های غریبانه ی گلوی بینایم گوش نسپری!

می دانم که نامه ام را قبل از نوشتن خوانده اید چون شما در قلب من حضور دارید

حضور ترا با ذره دره وجودم احساس می کنم و تمام سلول های بدنم حتی سلول های چشمانم هم حضور ترا گواهی می دهند. اما چگونه است که از نظرها پنهانی ؟!

گلی گم کرده ام شاید تو باشی…

اماما دستم را بگیر و مرا برای یاری‌ات تربیت فرما بندهای اسارتهای مرا بگسل و مرا از زندان نفس و دنیا و دام های شیطان نجات بخش.امام من ما منتظر گشایش و فرج تو هستیم. و می‌دانیم که ان شاءالله فرج شما نزدیک است.