حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

? همان‌طور که می‌بینم سرگرمی‌های دیجیتال انگار دارد کودکی کردن را از نسل خردسال امروز می‌دزدد. وابستگی بچه‌های امروز به بازی‌های دیجیتال و موبایل و تبلت نتیجه‌ای جز، سرخوردگی شادی واقعی در درون بچه‌ها و عدم تخلیه انرژی در آن‌ها، دوری از اجتماع و رشد مهارت‌های دستی در آن‌هاست. برای نجات از این تنگنا بهترین راه‌کار، دوستی بچه‌ها با کتاب‌خوانی و یا مفاهیمی است که از کتاب‌های خوب یاد می‌گیرند.

? قد کشیدن با کتاب

عادت به کتاب‌خوانی بچه‌ها را صبور و اهل فکر می‌کند و این ویژگی‌های اخلاقی، پای خیلی از صفت‌های خوب دیگر را هم در زندگی آینده آن‌ها باز می‌کنند. کتاب‌ها قدرت دارند تا رفتارهای تکانشی مثل عجول بودن و پرخاشگری را در بچه‌ها کم کنند. جالب‌تر اینکه بچه‌های کتاب‌خوان کم‌کم باورشان می‌شود که مثل شخصیت‌های کتاب‌هایشان فرد مهمی هستند، بنابراین عزت‌نفسشان بالا می‌رود و انجام دادن کارهای بی‌ارزش را در حد خودشان نمی‌بینند. سخن رهبرمان هم در باب این موضوع خواندنی است:

? “قصه‌های خوب، سازنده‌ی شخصیت کودک است. همان قصه‌های قدیمی را که ما از مادر خودمان، از مادربزرگ و یا از پیرزن دیگری در کودکی شنیده‌ایم، امروز که مرور می‌کنیم، می‌بینیم در آن‌ها چقدر حکمت وجود دارد! ۱۳۷۷/۲/۲۳”

⁉️ کی؟ کجا؟ چطوری؟

با این راه‌کارهای ساده می‌توانید قدم‌های کوچک اما مهمی را در راستای تربیت کودکان با کتاب و کتاب‌خوانی بردارید:

? شما در خانه کتابخانه دارید؟ حتی محل قرار دادن کتابخانه هم در خانه مهم است. محلی که زیاد دیده شود و به‌آسانی بشود از آن کتاب برداشت.

? تربیت با کتاب را از روزهای قبل از تولد و خریدهای سیسمونی شروع کنید. مأنوس بودن مادر باردار با کتاب ؛لذت کتاب‌خوانی را به فرزند هم منتقل می‌کند.

? صفر تا دوسالگی درست همان زمانی است که باید مفاهیم انواع کتاب‌ها را در گوش بچه‌ها زمزمه کرد زیرا در این سن کودک در حال ضبط و ذخیره لغات جدید است. ولی هرچه متن و شعر کوتاه‌تر، ریتم دار و تکراری باشد بهتر است.

? دو تا چهارسالگی؛ که ویژگی استقلال‌ و جستجوگری در بچه‌ها گل می‌کند، همان زمانی است که کتاب‌ها هرچه بیشتر تصویر داشته باشند برای کودکان جذاب‌ترند. اجازه دهید متن کتاب‌ها ساده باشند تا بچه‌ها به کمک شما سؤال‌هایی که از شما می‌پرسند داستان‌ها را کشف کنند.

? چهارتا شش‌سالگی بهترین زمان است برای اینکه شما فرصت خرید کتاب را به بچه‌ها بدهید. در این سن شما وقت دارید تا از به کمک کتاب‌ها انواع روش‌های بازی، اجرای نمایش و ساخت کاردستی و …را با کودکتان یاد بگیرید. با این شیوه‌ها می‌توانید کتاب‌ را نزد بچه‌ها محبوب کنید اثرات مثبت آن را تا سال‌ها در ذهن بچه‌ها زنده نگه‌دارید.

? #مهارتهای_زندگی

همزمان با روز ملی فناوری انرژی هسته ای سخنرانی با همین مناسبت در حوزه علمیه باقرالعلوم علیه السلام برگزار گردید .

مورخ 97/20/1 طلبه عزیز خانم محمودی در صبگاه مدرسه سخنرانی ویژه ای در خصوص اهمیت و کاربرد انرژی هسته ای انجام داد .در این سخنرانی خانم محمودی پس از دادن یک سری اطلاعات اولیه در باره آن،کاربرد ها ،نوع استفاده ،و اهمیت آن ،گریزی به مسائل سیاسی و چرائی مخافلت امریکا با انرژی هسته ای ایران عنوان کرد و سپس گریزی به برجام ورابطه آن با انرژی هسته ای زد 

اهم مطالب ارائه شده بزودی بارگزاری خواهد شد.

مرتضای آوینی گفت در عالم رازیست که جز به  بهای خون کشف نمی شود.
من فکر میکنم در عالم راز دیگری ست که حتی  با بهای خون هم کشف نمیشود. رازی که کلیدش رفتن و خون دادن که نه، ماندن و زخم خوردن است.

رازی که حتی حسین(ع) هم در پی آن است، آن جا که خطاب به عقیله می گوید: “يا أُختاه لاتنسيني في نافلة اللیل”
من فکر میکنم راز اصلی عالم به آن نمازشب شام واقعه بر میگردد.

آن جا که زینب قامت می بندد و به نماز می…نشیند
قامت می بندد تا قیامت کند، بی تیغ، بی شمشیر، با دست خالی با دست بسته آن جا که “الله اکبر” می گوید تا بار دیگر  خدا را در گوش کَر عالم فریاد بزند.

آن جا که قنوت میگیرد و در گوش باد زمزمه می کند… چه چیز را زمزمه می کند؟ …. در عالم رازی ست که حتی به بهای خون هم کشف نمیشود. در عالم رازی ست که تنها قنوت زینب(س) صدای آن را شنیده، در عالم رازی ست که تنها با دستان بسته‌ی عقیله باز می شود….

پیشکش به آستان رفیع عقیله بنی هاشم

❇️

مرحوم آیت‌الله قاضی(ره) استادآیت‌الله بهجت(ره) بودند و حضرت امام(ره) از ایشان به «کوه عرفان» تعبیر می‌فرمودند. آقای بهجت(ره) مکرر در نصایح‌شان این عبارت را از مرحوم قاضی(ره) نقل می‌فرمودند: «اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند.»  یا در جای دیگری فرمودند: «به صورت من آب دهان بیاندازد»

یکی از علما می‌فرمود: «سال‌ها پیش، یک روز خدمت آیت‌الله العظمی بهجت(ره) رفته بودیم. به ایشان گفتم: «راهی به ما نشان دهید تا آدم شویم.» آقای بهجت(ره) فرمودند:
➖«نمازتان را اول وقت بخوانید!»
این عالم بزرگوار می‌گوید: «در دلم گفتم حاج آقا ما را تحویل نگرفت. ما که خودمان نماز اول وقت می‌خوانیم!»

یک‌سال از آن ماجرا گذشت. قرار بود به یک جلسه مهمانی بروم و در آن مهمانی دوباره خدمت آقای بهجت(ره) برسم. در راه به خودم گفتم: «این دفعه از آقا سوال کنم، ببینم اگر بخواهد راهی معرفی کند تا من به همه‌جا برسم، چه راهی را معرفی می‌کند؟»

وقتی خدمتشان رفتم، همراه جمعی بودیم و ایشان داشتند صحبت می‌کردند. هنوز هیچ سخنی نگفته بودم که ایشان وسط صحبتشان فرمودند: «بعضی‌ها پیش ما می‌گویند چکار کنیم تا آدم شویم و رشد پیدا کنیم؟ به ایشان می‌گوییم نماز اول وقت بخوانید. می‌روند سال بعد می‌آیند، پیش خودشان می‌گویند حاج آقا ما را تحویل نگرفت! دوباره از حاج آقا بپرسیم که چه باید بکنیم؟ همان حرف بنده را دقیق گوش نکردند و رعایت نکردند، حالا دوباره می‌خواهند سؤال کنند! بابا جان، جواب همان است، همیشه جواب همان است.»

این عالم بزرگوار می‌فرماید: «من دیگر هیچ حرفی نزدم. آقای بهجت(ره) راست می‌گفتند. من برخی از نمازهایم را به وقتش نمی‌خواندم. شروع کردم و آن را هم درست کردم.» آن عالم بزرگوار کم‌کم به جاهایی که دلش می‌خواست و حتی فوق تصورش بود، رسید.

?بخشی از کتاب “چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟” اثر علیرضا پناهیان

? اگر درختي از لحاظ ريشه و تنه سالم بوده باشد و آنگاه به واسطه بعضي‏ پيشامدها و در اثر برخي علل و عوامل خارجي ميوه‏‌اش از بين برود و يا برگش بريزد و يا شاخه‏‌اش قطع شود، سرما شكوفه‏‌اش را بزند و يا پرندگان‏ ميوه‏‌اش را منقار بزنند و فاسد كنند و نظير اينها، در عين اينكه موجب‏ تأسف است باعث نگراني نيست، چرا؟ زيرا خود درخت اگر سالم باشد بار ديگر برگ و شكوفه خواهد داد، ميوه خواهد داد، از نو جوانه خواهد زد و سايه خواهد انداخت، در اين گونه مواقع است كه آدمي به خود حق مي‏‌دهد كه‏ خود را تسلي داده و بگويد: “سر خود درخت سلامت باشد".

? وجود آدمي نيز مانند يك درخت بارده و ثمر بخش است، اگر سالم و بي‏ عيب باشد خرم و با نشاط است، ميوه‏‌ها و شكوفه‏‌ها مي‏‌دهد، بر سر ها سايه‏ مي‏‌افكند، رهگذران در سايه‏‌اش از رنج آفتاب مي‏‌آسايند، مانند همان درخت‏ انواع حوادث و پيشامدها ممكن است داشته باشد، ممكن است كودكان به او سنگ بپراكنند. آدمي سالها زحمت مي‏كشد و رنج مي‏‌برد و دسترنجي تهيه‏ مي‏‌نمايد، بعد در اثر حوادثي آن دسترنج از دستش مي‏رود، سرماي فقر او را بي برگ و نوا مي‏‌سازد، متاع دنيا ربوده شدن و سوختن و غرق شدن و هزاران آفت ديگر دارد، در عين اينكه اين حوادث موجب تأسف است، براي يك روحيه سالم و با نشاط و اميدوار جاي نگراني نيست. 

? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)