حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

سه حالت ممكن است پيش بيايد :

اول: آن فرد اهل نماز است:

تكليفي بر عهده ما نمي باشد لذا بيدار کردن او جايز نيست. مگر آنكه از ما بخواهد تا بيدارش كنيم يا بدانیم در صورت بيدار نكردنِ وي، ناراحت مي شود.

دوم: آن فرد با انگيزه ترک نماز خوابيده است:

اگر انسان بداند كسي خوابيده به قصد آنكه نماز نخواند از باب نهي از منكر با وجود شرايط آن، بيدار كردن او لازم است .

سوم: آن فرد فرزند انسان باشد:

علاوه بر اینکه جایز است، پسنديده نيز مي باشد مگر آن كه از جهات ديگري موجب اذيت يا موجب ضرر باشد، مثل اينكه مريض باشند .

پدر و مادر که مسئول تربيت فرزند هستند، لازم است او را از سن هفت سالگي به تدريج براي نماز بيدار كنند تا قبل از بلوغ به صورت عادت درآيد، البته با آرامش و مهرباني و صداي آرام باشد تا حساسيت بدي نسبت به نماز پيدا نشود و لازم است با دادن اطلاعات ديني درباره اهمیت نماز سعي شود ايمان فرزند را تقويت شود و در او انگيزه بيدار شدن ايجاد شود