چند روزی می‌شد که از خانه بیرون نرفته بود. تب و بیماری از پایش انداخته بود ولی دلتنگی علی را چه کند؟
و این که مدتی از امام زمانش خبری نداشت گلویش را می‌فشرد
تصمیم گرفت برای نماز برود مسجد تا چشمش به جمال علی روشن شو
به سختی وضو گرفت و راهی شد.
در راه وقتی فکر کرد امروز می‌تواند سیر دل علی را نگاه کند انرژی‌اش بیشتر شد
بعد از نماز جماعت از مسجد که بیرون آمد مولایش علی علیه السلام را دید. تا علی پرسید آیا بیماری‌ات بهتر شده؟
قند توی دلش آب شد اما متحیر و متعجب پرسید: شما چطور متوجه شدید !؟ من از بیماری‌ام به هیچ کس نگفته بودم!!
امیرالمومنین علیه السلام لبخندی زد و فرمود
ای رمیله، هرگاه مومنی محزون شود ما به خاطر او محزونیم و هر زمان دعا کند ما به دعایش آمین می گوییم و وقتی سکوت کند برای او دعا می‌کنیم و از شرق تا غرب عالم ،ما با هر مرد و زن مومنی هستیم
فکرش را بکن!
تو امامی داری مثل علی! از تو اصلا بی‌خبر نیست،
برایت هر روز دعا میکند به دعاهایت آمین می‌گوید هر جای عالم که هستی با توست با حزن تو محزون است و با بیماری‌ات بیمار!
حالا تو!
مثل رمیله باش
گاهی که دلتنگ امام زمانت شدی مشکلاتت را کنار بگذار و کمی به امام زمانت فکر کن
همین که به این موضوع فکر کنی انرژی می‌گیری و حالت بهتر میشود!
یادت نرود که او تو را می‌بیند! از احوالت خبر دارد
ودرغم و شادی‌ات سهیم است و برایت دعا میکند! مهم این است که تو بیشتربه یاد او باشی و بیشتر برایش دعا کنی! او که نه تو را فراموش میکند و نه از دعا و خیر برایت کم می‌گذارد.
انتخاب مطلب تبرایی
