حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

جوانی مثل باد می‌رود! هيچ‌وقت منتظر نمی‌ماند که شما مهيا شويد و از اين جوانی استفاده کنید.

?«شب جمعه» منتظر ما نمی‌ماند که آماده شویم. 

?«سحر» منتظر ما نمی‌ماند که سیر بخوابیم. 

?ماه رمضان منتظر ما نمی‌ماند…

✔️ استاد سید محمّدمهدی میرباقری:

«کسی که در اين عالم می‌خواهد به امام(ع) برسد و با امام خودش سالک شود و راه را با امامش طی کند، منتظر آن لحظه است؛

همۀ عمر مراقب است که ثانيه‌ها از کف او نرود. اين می‌شود «سرعت». حادثه‌ها بر او سبقت نمی‌گيرند.

گاهی انسان صبر می‌کند، حادثه‌ها هم می‌آيند و از انسان جلو می‌زنند!

هيچ وقت شب جمعه منتظر من نمی‌ماند. من اگر می‌خواهم شب جمعه را درک کنم، بايد از قبل آماده شده باشم. هيچ وقت سحر منتظر من نمی‌ماند که من سير خواب شوم و بعد بيدار شوم. من اگر می‌خواهم سحر را درک کنم، بايد خوابم را تنظيم کنم تا فرصت از من سبقت نگيرد. اگر این نباشد تا بفهمم که سير خواب شده‌ام یا نه، سحر گذشته است. نماز اول وقت هم همين‌طور است. 

جوانی مثل باد می‌رود. هيچ‌وقت منتظر نمی‌ماند که شما مهيا شويد و از اين جوانی استفاده کنید. اکثر انسان‌ها اين‌گونه‌اند که وقتی جوانی از کفشان می‌رود، تازه به پشت سر نگاه می‌کنند و می‌فهمند که چه استفاده‌هايی می‌توانستند بکنند. 

اينها اهل سرعت نيستند. 

«اهل سرعت» کسی است که قبل از اينکه جوانی تمام شود، بار جوانی‌اش را بسته است. بعد که به پشت سرش نگاه می‌کند مي‌بيند همه بهره‌اش را برده است. اگر از نو هم تکرار شود، همين‌طور است. بيش از اين، کاری از او نمی‌آيد. او خودش را برای شب جمعه، برای ذی‌الحجه، برای رمضان، برای شب امتحان آماده کرده است. اهل سرعت بودن يعنی همین». ۹۲/۸/۱۱

​?
انسان تنها موجودی است كه ميان خودش و حقیقتش جدايی و فاصله است، يعنی ميان انسان و انسانيت. ای بسا انسانها كه به انسانيت نرسيده و در مرحله حيوانيت باقی مانده اند 
?انسان در قرآن، ص67.

??

? ترس از مرگ، غريزي و طبيعي هر موجود جاندار است، از كوچك ترين‏ طبقات موجودات زنده مانند حشرات و بلكه از جاندارهاي تك سلولي گرفته‏ تا بزرگ ترين و زورمندترين حيوانات مانند فيل و شير همه از مرگ فرار مي‏كنند، آنجا كه مي‏‌بينند پاي مرگ در ميان است راه فرار پيش مي‏‌گيرند.

? فكر مرگ و تصور مرگ وحشتناك ترين تصورات است. آدمي از هيچ چيزي به‏ اندازه مرگ نمي‏‌ترسد بلكه از هر چيز ديگر كه مي‏‌ترسد به خاطر مرگ مي‏‌ترسد، از آن جهت مي‏‌ترسد كه آن چيز موجب مرگ وي گردد، اگر پاي مرگ در ميان نبود آدمي از چيزي وحشت نداشت.

? قوي ترين مردان جهان آن وقت كه خود را در چنگال مهيب مرگ ديده‏‌اند اظهار عجز و ناتواني كرده‏‌اند، كوچك و حقير گشته‏‌اند، فكرشان و عقيده‏‌شان‏ عوض شده. مأمون خليفه مقتدر عباسي آن وقت كه آخرين لحظات عمر خود را طي مي‏كرد و دانست كه ديگر آفتاب عمرش به لب بام رسيده دستور داد او را در ميان خيمه گاهها و خرگاه‌هاي سپاهيانش ببرند، شب بود و دشت وسيع‏ از آتشهايي كه نقطه به نقطه از طرف سپاهيان روشن شده بود جلوه خاصي داشت، ديد تمام آرزوهايش بر باد رفته، اين قدرتها و عزتها نمي‏تواند سودي به‏ او برساند، با كمال عجز و لا به دست به آسمان بلند كرد و گفت: اي آنكه‏ ملك تو دائم و ثابت و هميشگي است رحم كن بر آنكه ملكش از دستش مي‏رود. سلطان سنجر سلجوقي در آخرين لحظات زندگي خود اين اشعار را با خود زمزمه مي‏كرد:

به ضرب تيغ جهانگير و گرز قلعه گشاي
جهان مسخر من شد چو من مسخر راي

بسي قلاع گشودم به يك نمودن دست
بسي مصاف شكستم به يك فشردن پاي

چو مرگ تاختن آورد هيچ سود نداشت
بقا، بقاي خداي است و ملك، ملك‏ خداي

? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)

❇️

مرحوم آیت‌الله قاضی(ره) استادآیت‌الله بهجت(ره) بودند و حضرت امام(ره) از ایشان به «کوه عرفان» تعبیر می‌فرمودند. آقای بهجت(ره) مکرر در نصایح‌شان این عبارت را از مرحوم قاضی(ره) نقل می‌فرمودند: «اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند.»  یا در جای دیگری فرمودند: «به صورت من آب دهان بیاندازد»

یکی از علما می‌فرمود: «سال‌ها پیش، یک روز خدمت آیت‌الله العظمی بهجت(ره) رفته بودیم. به ایشان گفتم: «راهی به ما نشان دهید تا آدم شویم.» آقای بهجت(ره) فرمودند:
➖«نمازتان را اول وقت بخوانید!»
این عالم بزرگوار می‌گوید: «در دلم گفتم حاج آقا ما را تحویل نگرفت. ما که خودمان نماز اول وقت می‌خوانیم!»

یک‌سال از آن ماجرا گذشت. قرار بود به یک جلسه مهمانی بروم و در آن مهمانی دوباره خدمت آقای بهجت(ره) برسم. در راه به خودم گفتم: «این دفعه از آقا سوال کنم، ببینم اگر بخواهد راهی معرفی کند تا من به همه‌جا برسم، چه راهی را معرفی می‌کند؟»

وقتی خدمتشان رفتم، همراه جمعی بودیم و ایشان داشتند صحبت می‌کردند. هنوز هیچ سخنی نگفته بودم که ایشان وسط صحبتشان فرمودند: «بعضی‌ها پیش ما می‌گویند چکار کنیم تا آدم شویم و رشد پیدا کنیم؟ به ایشان می‌گوییم نماز اول وقت بخوانید. می‌روند سال بعد می‌آیند، پیش خودشان می‌گویند حاج آقا ما را تحویل نگرفت! دوباره از حاج آقا بپرسیم که چه باید بکنیم؟ همان حرف بنده را دقیق گوش نکردند و رعایت نکردند، حالا دوباره می‌خواهند سؤال کنند! بابا جان، جواب همان است، همیشه جواب همان است.»

این عالم بزرگوار می‌فرماید: «من دیگر هیچ حرفی نزدم. آقای بهجت(ره) راست می‌گفتند. من برخی از نمازهایم را به وقتش نمی‌خواندم. شروع کردم و آن را هم درست کردم.» آن عالم بزرگوار کم‌کم به جاهایی که دلش می‌خواست و حتی فوق تصورش بود، رسید.

?بخشی از کتاب “چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟” اثر علیرضا پناهیان

خواندن این داستان خالی از لطف نیست. آقا محمد خان قاجار، قرآنى به خط میرزاى تبریزى كه خطاط معروفى بود با جلدى كه به یاقوت و الماس و زبرجد و سایر سنگ هاى گران بها تزئین شده بود به رسم هدیه براى بحرالعلوم ارسال كرد.

وقتى قرآن را آوردند كه به ایشان برسانند درب منزل را زدند با كوبیدن حلقه در بحرالعلوم خود پشت درب منزل آمد و در را باز نمود، در حالى كه دست مبارك آن بزرگمرد بالا و قلم به دستشان بود.

خطاب به آنان فرمود: چه كار دارید؟ گفتند: حضرت سلطان ، قرآنى براى شما فرستاده اند استاد نگاهى به جانب قرآن نمود و گفت : این زینتها و دانه ها چیست كه بر جلد آن نصب شده است ؟ عرض شد: اینها سنگهایى گرانبهاست كه جلد قرآن را با آنها تزئین نموده اند.

گفت: چرا بر كلام خدا چیزى آویخته اید كه باعث زندانى شدن و تعطیل آن مى گردد؟ آنها را از جلد قرآن جدا كنید و بفروشید و قیمت آن را، میان مساكین قسمت كنید.

عرض كردند: قرآن را كه با خط خطاطى معروف است و ارزش زیادى دارد قبول فرمایید. گفت: قرآن را هركس آورده نزد او باشد و آن را تلاوت نماید. این را فرمود و در منزل را بست.

?نقل از حجت الاسلام سیدمجید پورطبا

⬅️منبع: فوائد الرضویه، ص 406. دیدار با ابرار سید بحر العلوم ، ص 27.