حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

✅امام علی(ع) خطاب به مالک اشتر:

هیچ گاه خود را به مدّت طولانی از مردم #پنهان مکن، زیرا دور بودن زمامداران از چشم عموم مردم خود موجب نوعی محدودیّت و بی اطلاعی نسبت به کارهای مملکت است. پنهان شدن زمامداران آگاهی آنان را نسبت به بسیاری از مسائل از بین می برد، در نتیجه بزرگ نزد آنان کوچک و کوچک نزد آنان بزرگ می شود و نیز کار نیک زشت و کار زشت زیبا جلوه داده می شود و حق با باطل آمیخته می گردد.

نهج البلاغه نامه53

?سالیان پیش از یکی از سخنرانان شنیدم که گفت: از آنجا که امام حسین ع در ماه شعبان به دنیا آمدند، خداوند شهادت هیچ یک از ائمه را در این ماه قرار نداد تا شیعه در این ماه غرق در جشن و سرور باشد. و به احترام شهادت آن حضرت در ماه محرم نیز چنان ترتیب داد که هیچ شادی در این ماه نباشد و شیعیان تمام ماه محرم را در عزای آن امام به سر ببرند. و این یعنی حسین علیه السلام محور شادی و غم است.

این جمله لطیف برایم بسیار جالب بود و خودم نیز چندین بار در محافل مختلف آن را به زبان می آوردم و به مردم از اعجاز هماهنگ شده اعیاد و وفیات و تقسیم دقیق آنها در ماههای سال می گفتم.

اما بعدها که کمی در این بار مطالعه کردم قضیه را صادق ندیدم و تهافت های فراوانی در آن یافتم که یکی از آنها همین ماه محرم است.
✳️ مرحوم سید بن طاووس به سند خودش از مرحوم شیخ مفید نقل می کند که بیست و یک محرم سالروز ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه سلام الله علیهما می باشد. یعنی پس از عقد این دو یار بهشتی در اول ذی حجه، عروسی آنها در بیست و یک محرم بوده است.

ایشان پس از نقل حدیثی که مورد اتفاق مذاهب اربعه درباره زفاف آن حضرات می باشد، نوشته است: پس به خاطر شکرگزاری از خداوند متعال و فضل و نعمتش این روز را روزه بدار زیرا خداوند متعال دوست دارد روزهایی از سال که یاد اولیاء خدا در آن است، زنده شود و خودش فرموده : وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ‏.(اقبال الأعمال ج2 ص 586)

✳️مرحوم علامه مجلسی نیز پس از نقل این واقعه می نویسد: بنا بر نظر مرحوم شیخ مفید ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا در بیست و یک محرم رخ داده پس شایسته است که شیعیان چنین روزی را به خاطر شکرگزاری از این نعمت بزرگ روزه بدارند (زاد المعاد ص 246)

?با این عبارات می توان فهمید که حد اقل تا زمان مرحوم علامه مجلسی (اواخر دوران صفویه) نیز عزاداری تمام ماه محرم امری غیر مرسوم بوده و حتی به شکرانه این اتفاق مبارک، چنین روزی را روزه بودند و آن را گرامی می داشتند.

حال تصور کنید در جامعه امروزی اگر شخصی بخواهد از باب «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ‏» چنین واقعه ای را میان مردم یادآور شود و با اقتدا به آن بزرگواران مجلس سروری به پا کند(همان گونه که در اول ذیحجه انجام می دهند)، جامعه متدینین ما با او چه برخوردی خواهند کرد؟

آنان که به خاطر صرف یک نقل قول بی سند توسط مرحوم سید بن طاووس در 23 ذیقعده ، آن روز را روز زیارتی امام رضا ع معرفی کرده و بر استحباب زیارت در آن روز به طور ویژه پافشاری دارند، آیا حاضرند با اقتدا به سیدالمراقبین (سید بن طاووس) و علامه مجلسی بیست و یک محرم را روز شادی شیعه معرفی نمایند؟

امیر هادی زاده