حوزه علمیه باقرالعلوم (علیه السلام) شهرقدس-تهران

 پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله)، خاتم پيامبران (عليهم السلام)، پرونده نبوت براي هميشه مختومه شد و سلسله أنبياء (عليهم السلام) براي هميشه بسته شد

تمام أنبياء (عليهم السلام)، از حضرت آدم (عليه السلام) تا حضرت عيسي (عليه السلام)، بشارت آمدن پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) را به پيروان شان داده بودند و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) در هم چنين ايامي قدم به عرصه گيتي نهاد.

ما معتقديم كه اين ولادت در 17 ربيع الأول سال 470 ميلادي بود و برادران أهل سنت معتقدند كه در 12 ربيع الأول مي دانند. مرحوم شيخ مفيد (ره) در الإرشاد، جلد 1، صفحه 439 نسبت به روز ميلاد نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) مفصل سخن گفته است. هم چنين آقاي يعقوبي از مورخان نامي اسلام، در تاريخ اليعقوبي، جلد 2، صفحه 7 در اين زمينه مفصل سخن گفته است.

در اتفاقاتي كه به هنگام ولادت نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) رخ داد، چه شيعه و چه سني، مطالب زيادي نقل كرده اند و من به نمونه هايي اشاره  کردم

هرساله تمام مسلمانان چه شیعه وچه سنی درچنین ایامی جشن می گیرند اما جریان هایی انحرافی هستند که متاسفانه این عمل را بدعت می دانند که ما مختصری را بیان 

وپاسخی به انان خواهیم داد

نظر وهابيت نسبت به ميلاد پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) چيست؟

الآن مي بينيد كه در سراسر كشورهاي اسلامي مانند ايران و پاكستان و افغانستان كشورهاي خليج فارس و ديگر مسلمانان در كشورهاي اروپايي و آمريكايي، ايام ميلاد نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) را به عنوان ايام فرخنده و شادي جشن مي گيرند و سرود مي خوانند و پايكوبي مي كنند و كف مي زنند و اظهار شادماني مي كنند

الحق هم شايد يكي از بهترين روزهاي تاريخ بشريت باشد؛ چون كسي است كه تمام أنبياء (عليهم السلام) بشارت آمدنش را داده بودند. اين خوشحالي و اظهار شادماني مسلمانان، يك أمر فطري است و جداي از مسائل مذهبي است و انسان دوست دارد فردي را كه محبوب و برتر است، از او تجليل كند و به او احترام بگذارد و مي خواهد نام و يادش در تاريخ جاودان بماند

ولي متأسفانه وهابيت كه در حقيقت إحياءگر سنت بني أميه هستند، گفتند كه هرگونه برگزاري مراسم ميلاد براي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) بدعت و شرك و كفر است. واقعاً آدم نمي داند با اين چرنديات چه كار كند!

در كتاب فتاوي اللجنة الدائمة للبحوث و الإفتاء ـ كه بزرگ ترين كتاب فقهي وهابيت است و هر كسي از هر كجاي دنيا سؤالات فقهي داشته، اين سؤالات و جواب ها را در 20 جلد جمع كرده اند و چاپ كرده اند، ـ در جلد 3، صفحه 81 صراحتاً مي گويد:

و لا يجوز الإحتفال بمولد الرسول (صلي الله عليه و سلم) و لا غيره، لأن ذلك من البدع المحدثة في الدين … و لأن الرسول (صلي الله عليه و سلم) لم يفعله و لا خلفاء الراشدين و لا غيرهم من الصحابة.

شادي و سرور براي ميلاد رسول الله (صلي الله عليه و سلم) و ديگران جايز نيست. زيرا اين از بدعت هايي است كه در دين حادث شده است. … ، زيرا خود رسول الله (صلي الله عليه و سلم) اين كار را انجام نداده است و خلفاء راشدين و ديگر صحابه هم اين كار را انجام نداده اند.

اين فتوايي است كه اين آقايان داده اند. اين كتاب را در سايت هاي مختلف آورده اند.

اين آقايان با احساسات و عواطف يك و نيم ميليارد مسلمان بازي مي كنند. در حالي كه شايد در تمام كره زمين 4 ، 5 ميليون وهابي بيشتر نباشند. إن شاء الله اميدواريم كه اين باطن نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) و أهل بيت (عليهم السلام) اينها را گرفتار كند و زمينه نابودي اينها را فراهم كند تا مردم از دست اينها خلاص شوند.

البته همين كه قبر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) را نابود نكردند و از بين نبردند، جاي شكرش باقيست. گرچه چندي پيش يكي از مفتيان عربستان سعودي به نام ناصر الدين ألباني اعلام كرد كه اگر دولت عربستان سعودي مدعي توحيد است و مدعي است كه حكومتي توحيدي است، بايد اين گنبد سبزي كه بالاي قبر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) است و اين ضريحي كه روي قبر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) را از بين ببرد. اگر اينها ترس از مسلمانان نداشتند، تا به حال چندين بار اين قبر را ويران كرده بودند، ولي از مسلمانان مي ترسند.

در سوره اعراف كه هفتمين سوره قرآن است، در آيه 157 قرآن نسبت به نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) صراحت دارد:

فَالَّذِينَ آَمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ

كساني كه به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) ايمان بياورند و او را تكريم كنند و ياريش كنند.

تكريم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) چيست؟ «عَزَّرُوهُ» به چه معناست؟ اين آيه كه فقط براي مخاطبين عصر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) نبود، بلكه همه مؤمنين را شامل مي شود. يكي از موارد تكريم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله)، همين جشن و

سرور و شادماني در ميلاد آن حضرت است.

در آيه 114 سوره مائده بني اسرائيل از حضرت عيسي (عليه السلام) تقاضا مي كنند كه از خداوند بخواه تا يك مائده آسماني براي ما نازل كند و حضرت عيسي (عليه السلام) به خداوند مي فرمايد:

أللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَ آَخِرِنَا

خداوندا! مائده اي از آسمان بر ما بفرست تا عيدي براي اول و آخر ما باشد.

عزيزان! يك مائده آسماني و يك بلدرچين و يك مرغ از آسمان مي خواهد براي بني اسرائيل بيايد و حضرت عيسي (عليه السلام) مي فرمايد كه ما اين روز را مي خواهيم براي اولين و آخرين مان عيد قرار بدهيم

آيا ولادت نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) از يك مائده آسماني كمتر است كه ما اين روز را به عنوان عيد قرار بدهيم؟! ما نمي دانيم قضيه چيست؟ پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) كه آمده بشر را زنده و إحياء كند، اگر حضرت عيسي (عليه السلام) با دعايش يك مرده را زنده مي كرد، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) بشريت را زنده كرده است. قرآن مي فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ

اي كساني كه ايمان آورده ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد هنگامي كه شما را به سوي چيزي مي خواند كه مايه حيات تان است .

سوره انفال(ایه۲۴)

بشري كه از فرهنگ و تمدن خبري نداشتند و به تعبير مورخين:

تمام باسوادهاي مكه، 11 نفر بودند و كساني كه در مدينه سواد خواندن و نوشتن داشتند، 17 نفر بودند.

به تعبير گوستاو لبون:

ما خجالت مي كشيم بگوييم كه اگر تمدن اسلامي نبود، تمدن ما اروپائيان 800 سال به تأخير مي افتاد.

آن وقت اگر ما بخواهيم ميلاد اين چنين شخصي را جشن بگيريم، اين آقايان بدعت مي دانند!

سه حالت ممكن است پيش بيايد :

اول: آن فرد اهل نماز است:

تكليفي بر عهده ما نمي باشد لذا بيدار کردن او جايز نيست. مگر آنكه از ما بخواهد تا بيدارش كنيم يا بدانیم در صورت بيدار نكردنِ وي، ناراحت مي شود.

دوم: آن فرد با انگيزه ترک نماز خوابيده است:

اگر انسان بداند كسي خوابيده به قصد آنكه نماز نخواند از باب نهي از منكر با وجود شرايط آن، بيدار كردن او لازم است .

سوم: آن فرد فرزند انسان باشد:

علاوه بر اینکه جایز است، پسنديده نيز مي باشد مگر آن كه از جهات ديگري موجب اذيت يا موجب ضرر باشد، مثل اينكه مريض باشند .

پدر و مادر که مسئول تربيت فرزند هستند، لازم است او را از سن هفت سالگي به تدريج براي نماز بيدار كنند تا قبل از بلوغ به صورت عادت درآيد، البته با آرامش و مهرباني و صداي آرام باشد تا حساسيت بدي نسبت به نماز پيدا نشود و لازم است با دادن اطلاعات ديني درباره اهمیت نماز سعي شود ايمان فرزند را تقويت شود و در او انگيزه بيدار شدن ايجاد شود

✅روز خوبی بود ، یادمه بعد سلام و احوال پرسی بین  بچه های مدرسه گفتم:

بچه ها بلند بگید: صلوات!☺️

بنده خدا، بچه ها بلند صلوات فرستادند!😄

گفتم نه نه نشد،بلند بگید:صلوات

و بازم دوباره بنده خداها ، البته این بار بلند تر از بار قبل صلوات فرستادند 💐 

چند باری که حسابی سر کار رفته بودندو…

بهشون گفتم بچه ها من نمی گم صلوات بفرستید می گم بلند بگید “صلوات “

@yekmorabbi

حالا دیگه دستم براشون رو شده بود با خنده همه با هم ، یکصدا بلند گفتند ” صلوات"😘

گفتم آفرین ! این شد.

👌حالا که گفتید صلوات الان بلند با لبخند و خنده بلند صلوات بفرستید :

💐اللهم صلی علی محمد و آل محمد💐

ادامه دادم :

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است:

ارْفَعُوا أَصْوَاتَکمْ بِالصَّلاةِ عَلَی فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ».

🌷با صدای بلند بر من صلوات بفرستید که نفاق را از بین می برد🌷

الکافی، ج 2، ص 493، باب الصلاة علی النبی، ح 13

– اول عام الفیل / ۱۷ ربیع الاول

 آخرین پیامبر الهی از پدری به نام “عبدالله بن عبدالمطلب” و مادری به نام ” آمنه بنت وهب” دیده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تیره و تاریک، به ویژه عربستان را روشن گردانید

پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پیش از تولد فرزندش محمد(ص)، در حالی که همسرش آمنه، به چنین فرزندی، حامله بود، به همراه سایر بازرگانان قریش، جهت سفر تجاری عازم شام گردید و در بازگشت از شام، در یثرب(مدینه منوّره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت. وفات عبدالله، دو ماه و به روایتی هفت ماه پیش از تولد فرزندش حضرت محمد(ص) بود.

امّا آمنه، مادر گرامی رسول خدا(ص)، که به تقوا، عفت و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود، پس از تولد نور دیده‏اش حضرت محمد(ص)، چندان در این دنیای فانی زندگی نکرد. وی، دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال، پس از میلاد رسول خدا(ص)، در بازگشت از یثرب، در مکانی به نام “ابوا” بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد

رسول خدا(ص) پس از تولد، در کفالت جدش عبدالمطلب، بزرگ و سید قریش مکه، قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شیر دادن نور دیده‏اش محمد(ص)، در آغاز وی را به “ثویبه"، آزاد شده ابولهب سپرد ولی پس از مدتی وی را به “حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه” واگذار کرد. حلیمه، در ظاهر اگر چه دایه وی بود، ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادری کرد

پیامبر اسلام(ص) از دوران کودکی دارای دو نام بود. یکی “محمّد” که جد بزرگوارش عبدالمطلب، برای وی برگزید و دیگری “احمد” که مادر ارجمندش آمنه، آن را انتخاب کرده بود

از امام صادق)ع( روایت شد که ابلیس، پس از رانده شدن از رحمت الهی، می‏توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند و خبرهای آسمانی را گوش دهد، تا این که حضرت عیسی (ع) دیده به جهان گشود، از آن پس، ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان پایین‏تر، رفت و آمد می‏کرد. ولی چون حضرت محمد(ص) به دنیا آمد، ابلیس از تمام آسمان‏ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند

هم چنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد(ص)، ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بت‏های مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ‏ها را روشن کرد؛ انوشیروان، پادشاه ساسانی ایران و مؤبدان بزرگ دربار وی، خواب‏های وحشتناکی دیدند؛ پس از استقرار در زمین، گفت: اَللّهُ أکْبَرُ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ کَثیراً، سُبْحانَ اللّهِ بُکْرَهً وَ أصیلاً

گفتنی است که تاریخ نگاران و سیره نویسان شیعه و اهل سنت، با این که در سال و ماه تولد آن حضرت، اتفاق نظر داشته و می‏گویند که آن حضرت در اوّل عام الفیل، برابر با سال 570 میلادی و در ماه ربیع الاوّل دیده به جهان گشود، ولی درباره روز تولد وی، اختلاف نظر دارند. شیعیان، معتقدند که رسول خدا(ص) در روز جمعه، مصادف با 17 ربیع الاوّل، به دنیا آمد و اهل سنت می‏گویند که تولد وی، روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاوّل بوده است.اما از این که سال تولد پیامبر(ص) را “عام الفیل” می‏نامند، بدین جهت است که دو ماه و هفده روز پیش از تولد پیامبر)ص، یعنی در نخستین روز محرم سال 570 میلادی، فیل سواران “ابرهه” به مکه هجوم آورده و قصد نابودی کعبه و مسجدالحرام را نمودند ولی با معجزه شگفت الهی سرکوب شدند.

🔸 برای دست‌یابی به آن‌چه واقعا #وحدت است، باید یک‌بار دیگر کلا نحوه جبهه‌بندی‌ها را دگرگون کنیم.

🔸 آن کسانی که امروز لفظ شیعه به آن‌ها اطلاق می‌شود، در واقع پیروان فقه جعفری‌اند و محبان ائمه معصوم. در واقع اختلاف با اهل سنت در وهله اول، اختلاف در احکام فقهی‌ست. در سطح عقاید نیز عمده اختلاف، اختلاف در مسئله امامت است که باز این مسئله نیز عمده تأثیرش بر احکام فقهی‌ست.

🔹 یک سنی، شاید هیچ‌گاه روایت قتل حضرت زهرا را نشنیده باشد یا با موضوع غدیر و سقیفه، صرفا با تفسیر اهل سنت مواجه شده باشد. درمیان اهل سنت حب اهل بیت تا آن‌جا اهمیت دارد که رهبر داعش نیز خود را منتسب به اهل‌بیت و از فرزندان امام حسین می‌داند.

🔸 آن‌چه را که از آن به‌عنوان دگرگون کردن جبهه‌بندی‌ها یاد می‌کنم، اولین بار در صحیفه امام دیدم:

💬 «همه بايد كوشش كنیم که وحدت بین مستضعفان در هر #مسلک و #مذهبی که هستند تحقق پیدا کند…» 

🔹 امام خمینی، برخلاف روحانیت سنتی شیعه، از جبهه‌بندی‌های مذهبی ِ انتزاعی عبور کرده  و آن‌چه برای او اهمیت دارد، جهت‌گیری‌های اجتماعی-اقتصادی است. سرنخ این ادعا را می‌توان در دوگانه‌ اسلام آمریکایی و اسلام ناب محمدی پیدا کرد. 

🔸امام در تبیین ویژگی‌های اسلام آمریکایی، تماما از مسائل اجتماعی-اقتصادی سخن می‌گوید؛ از اشرافیت و مقدس‌نمایی توأم با بی‌شعوری گرفته تا حاکمیت سرمایه و سرمایه‌داران. جالب این‌جاست که امام این اسلام را «اسلام ابوسفیان» نیز می‌نامد. همین مسئله در دوگانه‌سازی‌های دیگر امام نیز صادق است. «استضعاف» و «استکبار»، «فقر» و «غنا» و…

🔹  امام اسلام ناب محمدی را اولا از جبهه‌بندی شیعه و سنی رهانیده و ثانیا ملاک سنجش آن را از مسائل انتزاعی که عموما به‌صورت موروثی منتقل می‌شوند به مسائل عینی اکتسابی تغییر داده است. 

⭕️ با این تعریف می‌توان در خانواده‌ای پیرو فقه اهل سنت به‌دنیا آمد و قدم جای پای ائمه معصوم گذاشت و «شیعه» بود، هم‌چنین می‌توان در خانواده‌ای پیرو فقه شیعه متولد شد و حتی لباس پیامبر را بر تن کرد ولی هم‌کیش دشمنان اهل‌بیت بود.